بریده‌های کتاب کوکورو

حتی روی یک درخت افرا هم هیچ دو برگی هم رنگ نبودند.

«اعتماد...نه که مشخصا به تو اعتماد نداشته باشم؛ من کلا به نوع بشر بی اعتمادم.»

از منظری مادی، من احمقی تمام عیار بودم که همه داروندارم را بی هیچ تدبیری به دست عمویم سپرده بودم. اما از منظری غیرمادی، آدم پاک و معصومی بودم که شایسته تحسین بود. حالا که به آن روزها فکر می‌کنم، حرصم می‌گیرد که چرا آن‌قدر معصوم پا به دنیا گذاشته بودم و از شدت ساده‌لوحی‌ام دندان‌هایم را به‌هم می‌سایم. بااین‌حال باز هم در آرزو و حسرت آن آدمی هستم که پاکی درونی و ذاتی‌اش را همچنان حفظ کرده بود. یادت باشد استادی را که تو می‌شناسی مردی است که دنیا معصومیتش را دزدیده است.

اگر هنوز میلی به حرکت داشته باشم، آزادم که راه بیفتم، اما فقط به سوی نقطه‌ی پایان.

تنهایی بهایی است که ما باید در ازای تولد و زندگی در دوران مدرن بپردازیم؛ دورانی آکنده از آزادی ، خودبسندگی و منیت.»

تنها بودم. برای همین نامه می‌نوشتم چون امیدوار بودم جوابی دریافت کنم.

تنهایی بهایی است که ما باید در ازای تولد و زندگی در دوران مدرن بپردازیم: دورانی آکنده از آزادی، خودبسندگی و منیّت.

حالا سینه ام را می‌شکافم و از خون قلبم تو را سرشار می‌کنم. امید من آن است که وقتی قلبم از کار بیفتد، در سینهٔ تو قلبی دیگر خواهد تپید.

توجه داشته باش که عشق، گرچه جنایت است ، مقدس هم هست.

حرف هایی را که باید از زبانم می‌شنیدی حالا از قلمم بخوان.

در تدبیر پیروز شدم، اما در انسانیت شکست خوردم.

در روزنامه مطلبی را خواندم که ژنرال قبل از کشتن خودش نوشته و برجا گذاشته بود. در بندی از آن نوشته بود که از زمانِ پس‌گرفتن پرچم از دشمن در جنگ سِنان به بعد به دلایلی فکر می‌کردم بمیرم ولی در نهایت تا امروز زنده ماندم. بی‌اختیار با خم کردن انگشتانم شروع به شمردن کردم که ژنرال نوگی پس از آن نبرد چند سال زندگی کرده، درحالی که مدام فکر مرگ را در پسِ ذهن داشته است؛ جنگ سِنان سال دهم از دوره‌ی چهل‌وپنج‌ساله‌ی میجی رخ داده بود، یعنی ژنرال نوگی سی‌وپنج‌سال منتظر فرصتی مناسب برای مردن بوده‌است. فکر کردم از کدام‌یک دردِ بیشتری کشیده: آن سی‌وپنج‌سال، یا آن لحظه‌ای که نوک شمشیر را در شکمش فرو کرده‌است؟

فکرش را که میکنم ، میبینم کاری بدتر از انتقام مرتکب شدم . من نه فقط از ان ها ، بلکه از نوع انسان متنفر شدم ، انسانی که ان خویشاوندان مظهر ان بودند . به گمانم این زیادی ظالمانه است ...

《 اعتماد ... نه که مشخصا به تو اعتماد نداشته باشم ؛ من کلا به نوع بشر بی اعتمادم .》