بریده‌های کتاب برادر انگلستان

-مهمان؟ برای خواستگاری که نیامده بودند؟ حاجی خندید و گفت: «چرا اتفاقاً خواستگار بودند. به هر حال، هر کسی می‌آید به جایی،خواستگار چیزی است.» اسماعیل گفت: «آهان از آن لحاظ؟بله...»

درست گفتند که ناخوانده به خانهٔ خدا نتوان رفت، ما به خانهٔ سرهنگ ناخوانده رفته بودیم.

-دلم واسهٔ متنش تنگ شده.اگر جلوی چشمت هست، برایم بخوان.قند مکرر است.

یک چیز از من به تو نصیحت: اگر این پنح انگشتت را دادی دست انگلیسی ها، حتماً بعد از دست دادن دوباره انگشت هایت را بشمار... شاید یکی شان کم شده باشد!

آقاجان دستی به موهای کم شده اش کشید و گفت:« ما که دنیایمان مثل آخرت یزید است؛ این هم رویش.»

آن شب گل عنبر به اتاق ماه لقا رفته بود و آیینهٔ شکستهٔ او را دید و بدون آنکه به آیینه نگاه کند رو به ماه لقا کرد که «آدم عاقل که آیینهٔ شکسته در خانه نگه نمی دارد!» ماه لقا خندید که« دلت شکسته نباشد. آیینه شکست، فدای سرت.»