من سابقا تصور می‌کردم که اگر منابع و امکانات کافی در اختیار داشته باشم تمامی موانع از سر راه فعالیت های خلاقانه‌ام برداشته می‌شوند: استودیوی شخصی، رقصنده‌های اختصاصی، تماشاخانه‌ای برای خودم، و پول کافی به اندازه‌ای که کفاف حقوق یک سال رقصندگان و همکارانم را بدهد. اما بعدها فهمیدم که اصلا این‌گونه نیست و اتفاقا بر عکس آن‌چه تصور می‌کنم محدودیت‌ها موهبتی نهانی‌اند که می‌توانند به اشتباه مایه‌ی رنج و مصیبت تصور شوند.
