بریده‌های کتاب شاگردی یک ریاضیدان

او به من گفت:« ویل بسیاری از ما خیلی روی تو حساب میکنیم؛در برابر خودت مسئولی که کار نیمه تمام به عنوان پایان نامه ارائه ندهی. چیزی که گفتی نشان می‌دهد که کارت هنوز خام است» مدتی بعد تصمیم گرفتم که پایان نامه‌ام را همان طور که بود ارایه بدهم. این تصمیم عاقلانه ‌ای بود؛نیم قرن دیگر طول کشید تا حد موردل ثابت شود.

همچنین یاد میگیرد -به هر حال باید یاد گرفت-که چطور مقابل تخته سیاه درست رفتار کند: اینکه با حضار صحبت کند نه با تخته سیاه و اینکه چطور بر نکاتی که مهم میداند تاکید کند

در اینگونه موارد توصیه‌ی آدمار این بود که مسئله برای چند سال کنار گذاشته شود تا بتوان دوباره با ذهنی باز به سراغش برگشت.

قدیس در مقایسه با مرد فرزانه،شاید فقط یک متخصص محسوب شود-متخصص تقدس؛ولی مرد فرزانه هیچ تخصصی ندارد.

این به آن معنی نیست که دن ریاضی دان باهوشی نبود. آنچه از او باقی مانده است ریاضیاتی ‌ست با کیفیت بسیار بالا. برای چنین مردی،حقیقت همه چیز است،اما ریاضیات فقط یکی از آیینه‌هایی‌ست که تصویر این حقیقت را باز میتابد-گرچه شاید این آیینه واضح ترین تصویر را بدهد.

برای او گناه به معنی شکستن پیمانی بود که خودش آگانه بسته بود.