بریده‌های کتاب من عاشق امید شدم

همیشه به حرفات گوش میدم و همیشه باورت دارم.

وقتی هیکاری دستم را می گیرد،فراموش می کنم که چه هستم و از کجا امده ام تصور خانه دیگر جذابیتی ندارد از مدار خودم خارج شده ام و انتخاب کرده ام بی هدف به دنبال شهاب سنگ ها بروم و پرسه بزنم.

مرگ بازیچه نیست. مرگ ناگهانی است. هیچ‌علاقه ای به کنایه یا منطق ندارد. گیرنده، صریح و بی شیله پیله است، هیچ حقه ای در آستین ندارد. این حداقل، این بار، مرگ آن قدر مهربان بود که منتظر خداحافظی ماند...

هیچ دردی در مرگ نیست... فقط یک جور آرامش جاودان است.

میخواهد بگوید که درد موقتی است اما انقدر مطمئن نیست که بخواهد ان را بلند بگوید.

عشق چیزی نیست که بشود تمامش کرد..

بسیاری از کلمات همیشه با صداقت بیان نمی شوند

نذار چیزایی که نمی خوای یادت بیاد تورو نابود کنه باشه!؟

«آدما این توهم هدف ذاتی رو دارن که سرنوشت روی سنگ نوشته شده، درحالی که خودکار همیشه دست خودمون بوده»

اکنون او تنها چیزی است که اهمیت دارد.

قلبش آن قدر خسته است که نمیتواند او را در ادامه ی زندگی اش همراهی کند.

ترس فقط یه سایه ی بزرگه که جثه ی ریزی داره.

نادیده گرفتن چیزی که دوستش داری بسیار دشوار است مخصوصا وقتی که وجودش به اندازه ی چیزی که از آن متنفری ، حیاتی باشد.

+میخوای یه چیزی رو بدونی؟ _اوهوم +این بهترین هدیه ایه که تاحالا گرفتم +دومیش هم همین لبخنده.

بی صبری اش بی اندازه است، مانند کتاب خوانی که نمی تواند منتظر بخش های خوب کتاب بماند.

《می تونیم بهشت خودمون رو بسازیم》

هنرمندای ما مسیرمون رو مشخص کردن پس مهم نیست چی می شه،سرنوشتمون مشخص شده نگران بودن چیزی رو عوض نمی کنه.

توی زندگی همه چیز قماره عزیزم...حتی همین عشق.

عواطف را همراه با روح ها دفن کردم، اکنون فقط پوسته ی خالی آن مانده، خاطره ای پوچ. اما چه کسی میداند؟ شاید شکسپیر بتواند عواطفم را زنده کند.

کاغذ قلب من است.قلم رگ من است.آن ها با تبدیل خون من به رنگ،کلماتی که دزدیده ام را روی صفحه نقش میکنند:)