بریده‌های کتاب مسیحای تلماسه

به باور ما، مؤدیب به آن سرزمین سفر کرده که رهروانش را ردپایی نیست.

اشراف زادگان فقط آن دسته از فسق و فجورهایشان را رو می‌کنند که رو شدن‌شان آن ها را نزد عوام محبوب کند.

نمی‌توان تنویر فکر و ابزار رسیدن به آن را از هم تفکیک کرد.

وقتی بیدار میشوی،آفتابِ صبحگاه دنیای جدیدی را به چشمانت می نمایاند... دنیایی که آماده است ردپایت را رویش جا بگذاری .

مگر می‌شود سیاست را بر عشق بنا کرد؟ مردم علاقه ای به عشق ندارند؛ عشق بیش از حد پرآشوب و بی نظم است. آنها استبداد را ترجیح می‌دهند.

او در جهانی که نسبت به آن تمایلی نداشت، نقشی را که برایش در نظر گرفته شده بود ایفا کرده و گوشت و پوستی را که در آن نمی‌گنجید، به تن کشیده بود.

مردم اسمش را قدرت می‌گذارند... اسمش را موهبت می‌گذارند. ولی بلاست! مصیبت است! نمی‌گذارد زندگی را همان‌جایی که پیدایش کردم رها کنم.

هیچ چیز همیشگی نیست... هیچ چیز در یک حالت باقی نمی‌ماند و هر روز، و گاه هر ساعت، آبستن تغییری است.