بریده‌های کتاب نغمه آشیل

«درسته. اما شهرت چیز عجیبیه. بعضی‌ها بعد از مرگ بهش می‌رسن، در حالی که مال بقیه محو می‌شه. چیزی که تو یک نسل تحسین می‌شه تو نسل دیگه منفوره.»

"تو تاریکی دو سایه، تو غروب ناامیدکننده سنگینی شکل میگیرن. دست هاشون به هم میرسه و نور مثل صد کوزه طلا بالای سرشون از خورشید بیرون میریزه"

اهمیتی نداره هرکس اهل کجا باشه ، ارزشش بیشتر از دیگری نیست .

توی تاریکی، دو سایه، توی غروب ناامید کننده و سنگینی شکل میگیرن دست هاشون به هم می‌رسه و نور مثل صد کوزه ی طلا بالای سرشون از خورشید بیرون می‌ریزه

The never-ending ache of love and sorrow. Perhaps in some other life I could have refused, could have torn my hair and screamed, and made him face his choice alone. But not in this one. He would sail to Troy and I would follow, even into death.

«اگه مجبور شدی بری، می‌دونی که من باهات میام»

شاید اندوه اصلی این باشه که وقتی عزیزت دنیا رو ترک می‌کنه تو هنوز زنده مونده باشی.

“There is no law that gods must be fair, Achilles,” Chiron said. “And perhaps it is the greater grief, after all, to be left on earth when another is gone.

do not let what you gained this Day be so easily lost

I could recognize him by touch alone, by smell; I would know him blind, by the way his breaths came and his feet struck the earth. I would know him in death, at the end of the world.

The rosy gleam of his lip, the fevered green of his eyes. There was not a line anywhere on his face, nothing creased or graying; all crisp. He was spring, golden and bright. Envious Death would drink his blood, and grow young again.

"اون یه سلاحه، یک قاتل. این رو فراموش نکن.تو می تونی از نیزه به عنوان عصا استفاده کنی، اما این ماهیتش رو تغییر نمیده."

خدایان هیچ‌وقت نمی‌ذارن که هم مشهور باشی و هم شاد.

می‌بینم که به اقیانوس خیره شده. دریا نیز به طور غیر معمولی آرام است، گویی تتیس نفسش را حبس کرده.

دیگر هرگز او را ترک نخواهم کرد. تا هنگامی که اجازه دهد برای همیشه کنارش خواهم ماند.

« یه قهرمان رو نام ببر که همیشه شاد بوده باشه. نمیتونی، نه؟» «نه، نمیتونم.»

"خاطره ی دیگه ای نداری؟" "من از خاطرات ساخته شدم."

"Patroclus" Achilles did not slur my name as people often did running it together as if in a hurry to be rid of it instead he rang each syllable :Pa-tro-clus.

به خودم گفتم من آشیل رو تو تاریکی یا با لباس مبدل می‌شناسم. من اون رو اگه دیوانه شم می‌شناسم. من اون رو حتی موقع مرگ می‌شناسم.