بریده‌های کتاب باشگاه مشت زنی فمینیستی: راهنمای بقا در محیط های جنسیت زده

واقعیت این بود که در صحنه مناظره، آقای ترامپ می توانست صحبت های رقیب خود را چهل و سه بار قطع کند، او را تهدید کند و حتی دروغگو و شیطان صفت بخواند اما این رقیب خانم بود که باید توازنی تقریبا محال بین رفتار خوشایند و اثبات صلاحیت حفظ می کرد. کاری سخت که قطعا نه هیچ انسانی و نه او توان انجامش را نداشت و همین شد که در آن شرایط پر تنش او را زنی سرد، سلطه جو و بی احساس خواندند و مردی مانند ترامپ که خود تمام این ویژگی ها را داشت و از همه مهم تر عصبی بود و دهانش چفت و بست نداشت، از این زن انتقاد کرد.

زن بودن در دنیای کسب و کار به این معناست که باید دوبرابر سخت تر و البته بهتر از یک مرد کار کنی تا شاید هم سطح با یک مرد دیده شوی.

زنان برای آنکه به اندازه مردان خوب دیده شوند، باید دو برابر آنها صلاحیت داشته باشند و اگر این زنان رنگین پوست باشند، این میزان بیشتر نیز خواهد بود.

جنسیت زدگی امروز چهره ای آرام، ظریف، در ظاهر منطقی و حتی دوستانه دارد. این جنسیت زدگی در زیر لایه های سطحی است به طوری که فقط صلاحیت و توانمندی زنان را زیر سوال می برد یا به سادگی زنانی را که در پی قدرت و عظمت هستند، نمی پسندد. نوعی رفتار که به راحتی نمی شود آن را با انگشت نشان داد، نهانی است، نمی توان آن را بررسی کرد یا حتی به زبان آورد و در نهایت میگویند این رفتار آگاهانه یا عامدانه نبوده است. جالب اینجاست که این رفتارها را از رؤسای مهربان و دلسوز، از همکاران مترقی و حتی از فمینیست ها می بینیم. هر توجیهی هم که داشته باشد، اثرات مخرب این رفتارها کمتر از جنسیت زدگی های تند و تیز دهه های پیش نیست.

مادلین آلبرت گفته است :« در جهنم جایی مخصوص زنانی در نظر گرفته شده است که از یکدیگر حمایت نمی کنند.» البته اگر این گفته درست باشد، بسیاری از ما به محض ورود از دروازه ها خواهیم سوخت.

درون هر زن یک رزم آور زندگی می کند. یک رزم آور حقیقی.

مطالعات نشان داده است که مردان در جلسات کاری و تخصصی بیشتر از زنان صحبت می کنند، بیشتر وسط حرف دیگران می پرند و احتمال اینکه وقتی زنی صحبت می کند، مرد یا زنی دیگر حرف هایش را قطع کند، دو برابر بیشتر است.