بریده‌های کتاب سفر سرگردانی

این چه مرضی است که عاشق ها می گیرند؟ معشوق مزخرفِ بی همه چیزشان که دور می شود، عزیزتر هم می شود برای شان!

در افسانه کهنِ نانوشته ای که سینه به سینه چرخیده تا به زمان ما رسیده، آمده که راز انقراض هیولاها چنین بوده است: در دنیای آدم ها، عشق را می جستند و حتا سایه ای موهوم از آن را نیافتند و این همه سختی و سردی و تنهایی، عصر یخ بندانِ مهلکی را برای شان رقم زد.

مرا گذاشته و رفته بود و هیچ کجای دنیا نمی توانستم پیداش کنم، چون نمی خواست پیداش کنم. می خواست تماما پاک شوم از صفحه روزگارش.

همه مان مثل همه ایم... آخر همه دست و پا زدن هامان هم همان هیچ همیشگی است، باور کن‌.

«می‌دانی، مسئله همین جاست که انگار من با زمان مشکل پیدا کرده‌ام. نمی‌گذرد یا اصلاً متوقف شده یا چی، نمی‌دانم. ولی یک کوفتی‌اش شده. دیگر درک درستی ازش ندارم. تو می‌گویی که به زمان نیاز دارم تا فراموش کنم. ولی من و زمان چه‌طور با هم کنار بیاییم؟»