بریده‌های کتاب مفتون و فیروزه: سال خرگوش و نهنگ

چه باک؟ غیرت آدم مو بر ندارد، نام به نجاست آلوده نشود؛ کبودی و حبس و بند، برای کرمانج جماعت عادت است..

مرز تصمیم و ترس کجاست؟ جایی که همین حالا نشسته ام..

نقطه ی کور را نمی شه مداوم نگاه کرد؛ به برف که خیره بشی، چشمت کور میشه!

کرمناج ها چوب بردارن، تفنگ ما به گردشون نمی رسه! دیدی که نرسید..

باد، یاد آورد و یاد، اسب خواستن هارا زین می کرد و در دل و ذهن می تاخت🐎

آدمی زاد به "نیت" بنده ی خدا ی کریمه به نیت..عباس جان!

سکوت سخت رنجش ها، گنج عواطف را پنهان کرده بود شاید هم ویران شده بود..

در مقابلش، همان تکه سنگ و سنگ بزرگ را می مانی خوش داری به او تکیه کنی، که اگر قدرت حوادث شمارا کند با او بغلطی و جلو بروی..