بریده‌های کتاب هوای او

چقدر خوش شانس هستم که او متعلق به من است

"دزدکی می‌خزن توی تنت و زمین‌گیرت می‌کنن... خاطره‌های کوچیک رو میگم."

"عادلانه نیست. زندگی عادلانه نیست." "هیچ کس نگفته عادلانه‌ست." "آره... اما باز هم همه‌مون امیدواریم که باشه."

بهم گفت نباید زیادی نگران از هم پاشیدن باشم، چون روزهای تاریک فقط تا طلوع خورشید می‌مونن.

روح او پاره پاره بود، روح من سوخته. اما وقتی با هم بودیم، زخم‌هایمان کمی کمتر درد می‌کردند. وقتی با هم بودیم تحمل گذشته به دردناکی همیشه نبود. وقتی با هم بودیم، حتی یک لحظه هم احساس تنهایی نمی‌کردم.

من در بهترین حالت، آسیب دیده بودم. اما وقتی با او بودم، حداقل یادم می‌ماند نفس بکشم.