بریده‌های کتاب کژرفتاری (داستان شکل گیری اقتصاد رفتاری)

افراد زندگی را بر حسب تغییرات تفسیر می کنند نه سطوح. این تغییرات هستند که ما را خوشحال یا غمگین می کنند.

برای اعتماد به یک نظریه هیچ راهی بهتر و راحت تر از این نیست که فرض کنیم آن نظریه قابل آزمون نیست.

آمارتیا سن: حقیقت این است که انسان کاملا اقتصادی، چیزی در حد یک ابله اجتماعی است. نظریه اقتصاد به شدت درگیر این احمق های عقلایی است.

زمانی که پیشنهادهایی به افراد می شود که آن را غیر منصفانه می پندارند، ممکن است آن قدر عصبانی شوند که حاضر باشند به بهای ایجاد هزینه برای خودشان، طرف مقابل را تنبیه کنند. این درس اساسی بازی اولتیماتوم است.

فقرا بیشتر از افراد مرفه شبیه انسان های اقتصادی رفتار می کنند. دلیل آن هم این است که هزینه فرصت برای آنها بسیار واضح و مشخص است. مثلا برای استفاده از صد دلار هزینه های فرصت جلوی چشمان فرد قرار دارد.