بریده‌های کتاب جبران خلیل جبران: عاشقانه ها، جاودانه ها، عارفانه ها: متن دو زبانه (فارسی - انگلیسی)

هنگام بخشش چهره ات را بگردان تا شرم را در نگاه آنکه می‌گیرد نبینی

من سکوت را از آدم پرگو آموختم، بردباری را از نابردبار و مهربانی را از نامهربان، اما عجیب است که قدردان این آموزگاران نیستم

ما اغلب از فردا ها قرض می‌کنیم تا وام خویش را به دیروزها بپردازیم

شما به آنچه که گفته می‌آید باور می‌آورید به ناگفته باور آورید زیرا سکوت آدمی به حقیقت نزدیک‌تر است تا گفته‌هایش

حقیقت آدم‌ها آن نیست که بر شما آشکار می‌کنند بلکه آن است که از آشکار کردنش بر شما عاجزند بنابراین اگر می‌خواهید آنها را بشناسید به آنچه می‌گویند گوش ندهید بلکه به آنچه ناگفته می‌گذارند گوش بسپارید

کسی که به سیمای غم نگاه نکرده سیمای شادمانی را هرگز نمی‌بیند

تلخ‌ترین چیز در اندوه امروزمان، خاطره شادمانیِ دیروزمان است

خوش بُوَد که در دوستی غرضی در میان نباشد مگر ژرفا بخشیدن به روح زیرا عشقی که جز گشودن راز درونش طالب چیز دیگری باشد، عشق نیست ، دامیست گسترده که جز بیهودگی در آن نمی‌افتد

اگر دانشت چیزی درباره ارزش اشیا و امور به تو نمی‌آموزد و تو را از اسارت ماده رهایی نمی‌بخشد، پس هرگز به عرش حقیقت تقرب نمی‌جویی

شما به وقت تنگدستی و احتیاج دعا می‌کنید ای کاش در شادمانی سرشارتان و در ایام وفورتان نیز دعا می‌کردید

محرومیت موجب بلند نظری روح می‌گردد در حالی که ثروت از روی پلیدی آن پرده برمی‌گیرد، غم عواطف را رقیق می‌کند و شادی دلِ مجروح را التیام می‌بخشد