بریده‌های کتاب لیرشاه

اگر چه ما چنانکه باید نمی‌توانیم بی تشریفات محاکمه، حکم مرگ او را صادر کنیم. با اینهمه مقررات ما در برابر خشم ما سر تعظیم فرود آورده است. مردم فقط می‌توانند که خشم ما را مورد سرزنش قرار دهند ولی هرگز نمی‌توانند از آن جلوگیری کنند.

او جورابی بی رحمانه به پا کرده بود.

درد بزرگ روزگار این است که کوران را باید دیوانگان راهبری کنند.

این روزگار،دردش همین است که کور هارا دیوانه ها رهبری نی کنند...

بار سنگین این روزگار را باید به دوش کشید. آنچه حس میکنیم سخن از همان بگوییم؛نه آنچه گفتنش بر ما ضرور شمرده میشود. آن که پیر است بار بیشتری بر دوش برده است؛ ما که جوانیم ، کاش هرگز نه آن همه ببینیم و نه آن همه طولانی عمر کنیم.

این روزگار، دردش همین است که کورها را دیوانه ها رهبری می‌کنند.

هه،مامور حقه باز،دست خونینت را از او بردار!برای چه آن روسپی را تازیانه می زنی؟پشت خودن را برهنه کن!تو برای کام گرفتم از او به سر می دوی،وباز برای همین گونه کار تازیانه اش میزنی!عیب های کوچک ژنده پوشان از خلال پارگی های لباسشان نمایان می شود،اماردا ها و جامه های خز دلتمندان همه عیب ها را پنهان می دارد......

ما در وقت زاییده شدن برای آن گریه و فریاد می کنیم که به این تماشاخانه بزرگ دیوانگان آمده ایم

گناه را تو باطلا روپوش بده، مى بينى كه نیزه زورمند عدالت، بى آن كه به آن زيانى برساند درهم مى شكند؛ اما اگر دركهنه پاره ها بپوشانيش، حتّى ني كوتوله هاى آفريقايى سوراخش مى كند.

ما نخستین مردمانی نیستیم که با نیت‌های پاک اسیر سرنوشت‌ی ناپاک و دهشت آ‌لود می‌شویم.