بریده‌ای از کتاب آتش بدون دود: اتحاد بزرگ اثر نادر ابراهیمی

صحرا سرزمین ماست؛ اما اینچه‌برون، خانه‌ی ماست. کسی که نتواند خانه‌ی خودش را نگه‌دارد، هرگز نمی‌تواند سرزمینش را حفظ کند. چیزی که تو از آن فرار می‌کنی، این‌جا نیست پالاز؛ توی گاری توست، توی وجود توست، توی قلب تو... و آن، ترس است پالاز، ترس، ترس؛ چیزی که به هر کجای دنیا فرار کنی با توست، و این است که تو را از دیگران، متنفر می‌کند... حالا برو... برو به امان خدا!