بریده‌ای از کتاب غفلت تئوریک خطرناک: نگاهی به چند کتاب نامناسب "سمت" (دفتر اول) اثر شهریار زرشناس

صادق هدایت بر اساس معیارهای روان شناسی و روانپزشکی مدرن، بیماری افسرده بود که از اختلالات شخصیتی عمیق رنج می برد. هدایت در آثار و نیز در زندگی و معاشرت هایش فردی هتّاک و بی ادب بود که از رکاکت کلام رنج می برد. هدایت بنا به اذعان معاشران (و بنا به اشاره های تلویحی و بعضاً تصريحات خودش) از بیماری های اخلاقی-جنسی ای نظیر همجنس گرایی و عادت به استمناء و هذیان های جنسی رنج می برد هدایت (به گواهی آثار و شهادت دوستانش) روشنفکری ضد اسلام بود. او تا مرز جنون، از اسلام و روحانیت شیعه متنفر بود. هدایت گرفتار ابسوردتیه عمیق نیست انگارانه بود. در آثار هدایت مشهود است که حتی با دستورزبان فارسی چندان آشنایی نداشته است. نامه های هدایت گاه همراه با آن چنان موارد شرم آور و زشتی از گزارش اعمال و افکار شنیع است که حتی بیان آنها خجالت آور است.