درجه یک
همون طوری  خواستم تموم شد
حتما بخونیدش چه فانتزی دوست دارید چه ندارید
از  فصل ۲۸ کتاب قطعا متنفره میشد( تعداد صفحه فصلا کمه😅)
تقریبا  تا وسطاش  متوجه  میشید  یه  فانتزی معمولیه ولی نه خودشو نشون میده
محال ممکنه بتونی بدون احساس این کتاب بخونید
      

        حتما بخونیدش حتی اگه یک روز وقت دارید
 هر کلمه ای بخوام برای توصیفش استفاده کنم  نمیتونه توصیفش کنه

      

        خیلی دوست داشتم فیلمی ازش ساخته میشد یا حداقل   بخش ها از کتاب تصویر سازی میشد
یه داستان  با تم  دریا و کشتی  فکر نمیکردم انقدر جذبم کنه
کل کتاب یه طرف  ۶ یا ۷ فصل  آخر کتاب یه طرف

ایده جالبی بود برام   که اطلاعات کم کم میده این باعث میشد بیشتر مشتاق بشم ادامه اش بدم  
 جلد دومش هم میخونم 
برای کسایی که میخوان فانتزی بخونن میتونه گزینه مناسبی باشه
      

        روایتی پر فراز و نشیب از فرار 
یه کمی انتظار داشتم از قوانین سخت گیرانه کره شمالی بیشتر  بگه ولی به هر حال طبیعه  از چیزی هایی صحبت کنه که خودش و یا اطرافیانش باهاش درگیرن
 هر وقت فکر میکردم  دیگه بدتر از این نمیشه شد همون لحظه بدتر میشد
البته  از این دید میشه نگاه کرد مهاجران غیر قانونی چه اتفاقاتی پشت سر میزارن
تو بخش هایی از کتاب به این  باور میرسی  هنوز انسانیت نمرده
هنوز مهربانی وجود داره
      

        انتظار نداشتم از یه شهر در ترکیه صحبت کنه
پیش زمینه رو داشتم مثل بقیه کارهاشون از شهر های مختلف ترکیه بنویسن
البته به این  نکته باید توجه کنیم که یک نوع ادا دین به شهری بود که  اولین سفر خارجی  اقای ضابطیان محسوب میشد
جالب ترین  فصل کتاب  برا من  فصل سمت رویا ها  بود 
چقدر زبان ترکی عجیب و غریبه  همه زبان اطرافشون ترکیب کردن شده  زبان ترکی
کتاب خوبی بود
      

        نمایشنامه ای بسیار جذاب
برای  شروع نمایشنامه خوانی بسیار گزینه مناسبیه 
متن  بسیار  روان
از لحاظ سیاسی بخوام بگم
 نمایشنامه:
 جماعت روشنفکر که سعی در  آگاه کردن  مردم دارند
مردم  نسبت به این آگاهی مقاومت میکند حالا با کمک حکومت و اینکه که از آرامش نسبی جامعه رضایت دارند
مردم  به همین دلیل   آرامش  و امنیت خودشو از دست میدن
مرد روی بالکن  نقش روشنفکر جامعه  داره
پیرمرد  نقش کسی که از  روشنفکران   حمایت میکنه
دکتر  نقش حکومت  و دولت سعی در  آرام کردن  مردم داره
بقیه مردم نقش کسانی که هر اتفاقی بیافتد واکنشی نشان نمیدهند.

یه کمی حس میکنم😅 موضوع شبیه داستان چوپان دروغگوئه
مرد روی بالکن دقیقا  نقش چوپان دروغگو داشت


      

        قلم  آقای ضابطیان همیشه برام جذاب و روان بود به طوری که احساس میکنی در  سفر باهاش بودی
ژاپنی با اینکه پیشرفت کردند ولی هنوز بر سنت هاشون پابرجا هستند  روی محیط زیست بسیار سختگیرند حتی تا جایی که  نتوانند از بازیافت پولی در بیارن
خیلی  پشتکا  دارن  کلن  در حال کار کردن هستن 
زندگی گوزن ها در شهر ها برام جالب بود
همیشه خدا  خودشون دست پایین میگیرن  و دیگری بزرگ میکنن
مراسم های مختلفشون پر از جزئیاته