این کتاب رو  میشه یک روزه خوند-خودم این کارو کردم- یکی از بهترین کتاب های جنایی بود که خوندم.  گاهی اواسط داستان به خلاقیت فریدا مک فادن غبطه خوردم.
      

        پوچ!  با خوندن این کتاب احساس گناه میکنم به خاطر وقت تلف شده ام. 
      

        کتابی که ارزش خوندن رو داره. اما  کمی-فقط کمی- روانشناسی زرد داشت و با در نظر گرفتن مطالب علمی و عملی، کاربردی بود.
      

        اینکه داستان کمی به کوانتوم گره خورده بود، خیلی جذاب بود. 
کتابی نبود که من رو تا پایان میخکوب کنه و بعضی بخش ها کسل کننده بود. 
      

        واقع گرایانه نبود. پوچ بود...
      

        به نظرم پایان این کتاب، فقط برای جذب مخاطب های ساده بود!  اتفاقی که توی پاراگراف آخر افتاد با روند داستان متناقض بود.  پایان های شوکه کننده، داستان رو در ذهن خواننده ثبت میکنن؛ و من فکر میکنم که این پایان،  دلیل دیگه ای نداشت.
این کتاب کاملا به بنده ثابت کرد که هیچ دلیلی برای خوندن کتاب های ترند وجود نداره. ادبیات بچگانه و داستان پوچ...
      

         کتاب های جنایی فریدا مک فادن با اینکه خیلی جذابن  یه سری ایده ی مشخص دارن؛ مثلا من با خوندن جلد اول این کتاب، با رو به رو شدن با اتفاقات غیر منتظره شوکه میشدم، اما در جلد دوم، از همون ایده ها استفاده شده، به همین خاطر  میشد اتفاقات  آینده رو حدس زد اما با این حال هم جذاب بود و با شروع کردنش، تا پایان اون، کتاب رو زمین نذاشتم.