کتاب شروع خوبی داشت اما انسجام خوبی نداشت.
هدف داستان مشخص نبود و فانتزی داستان گنگ بود.
طنز داستان خوب بود اما به خاطر نبود نظم و اون گنگ بودن خیلی مشخص نبود 
      

        از همان مقدمه شیفته کتاب شدم. وقتی این کتاب رو میخوندم انگار سر کلاس درس استاد نشسته بودم.
کتاب یک دسته بندی خوب و منظم برای نقد و دسته بندی همه گروه ها میده.
کتاب کاملا کاربردیه و میشه به خوبی برای سرایت به تمام دوره ها (نه تنها از عصر مشروطه)  و شناخت شعرها و شاعران استفاده کرد.

      

        بعد از مدت ها رمان نخواندن، مطالعه این کتاب خیلی طول نکشید. در دل این کتاب سه داستان با شخصیت های متفاوت و زیاد جا خوش کرده اند. و همه این سه داستان به یک نقطه و یک روز یعنی اول مهر 1359 می‌رسند.
بهره گیری ار ماجراهای تاریخی و سیاسی خوب بودند اما به نظرم در خیلی از عبارت‌ها انگار جدا از روایت داستان بیان می‌شدند و فقط اطلاعات به خواننده می‌دادند.
ماجراهای عاشقانه داستان را لطیف کرده بودند و خواننده را به پیش بردن داستان ترغیب می‌کردند.
پرداختن به ارتش به عنوان نهاد مهمی در قبل و بعد از انتخاب ایده جدید و خوبی بود و نگاه جدیدی به خواننده می‌داد .
هر جا که نویسنده به جای گزارش  از حدیث نفس های خودش و گفت گو های شخصیت ها استفاده می‌کرد داستان لذت بخش تر میشد. 
      

        نسبت به کتاب هایی که برادر نوجوانم تو یکی  دو روز تموم میکنه کنجکاوم و دوست دارم زودتر بخونم. این کتاب هم جزو همین کتاب ها بود و مثل برادرم دوستش داشتم و زود تموم کردم و این یعنی کتاب کشش خوبی داشته و هر دومون رو جذب کرد.
داستان روایت جالبی داره و تا آخر ما رو برای رسیدن به پرسش های داستان تشنه نگه میداره.
پیام های داستان  زیبا بودند و میشد درکشون کرد بدون اینکه دلزده شد. 
      

        یک کتا ب خوشخوان و کوچک با زبانی روان و چاشنی طنز که مناسب رده سنی +نوجوان است.
بخش های مختلف کتاب با تمرین های متفاوت جلو می‌رود و آنچه که برای یک داستان نویس نوپا لازم است را در همین قالب بیان می‌کند.
به قول خود نویسنده در این کتاب با اصطلاحات قلمبه سلمبه داستان نویسی رو به رو نیستیم و آنچه می‌خوانیم کلیدهایی برای شروع داستان نویسی هستند.
به نظرم این کتاب برای کسانی که نگارش تدریس می‌کنند مناسب است و قابلیت اجرا در کلاس های نگارش دارد. 
      

        داستان این است: گاهی جنگ تمام نمیشود و تغییر شکل می‌دهد و نقطه نقطه در روح و جان نسل های به جا مانده اثر می‌گذارد درست مثل جای مین.

از کشش داستان، نشانه ها و نمادها  رفت و برگشت به گذشته و حال، لهجه شیرین جنوبی، زنانگی روایت قصه و... عمیقا لذت بردم.