قلم فوق‌العاده گیرا و جذاب مت هیگ شما رو مسحور قصه‌اش میکنه! لحظه‌ای نمیتونید ازادامه داستان دل بکنید؛ خصوصا اگر احساسات مشابهی رو در زندگی خودتون تجربه کرده باشید. در واقع، نویسنده با این داستان نظریه اصالت وجود (اگزیستانسیالیسم) رو خیلی ساده و قشنگ به تصویر کشیده، جوری که برای هر کسی با هر میزان اطلاعاتی قابل درک و قابل تامله! این روایت به شما امکان تجربه‌ی زندگی‌های متعددی رو به همراه شخصیت اصلیش میده. خط داستان به سمتی‌ست که همراه باهاش میتونید عشق‌ و امید رو ورای نومیدی و در زندگی‌ای غیر از یک زندگی ایده‌آل پیدا کنید.
خوندن این کتاب براتون امیدبخش خواهد بود.

بخشی از صفحات پایانی کتاب:
درک اینکه جایگاهی که انسان برای رسیدن به آن تلاش زیادی کرده با جایی که یک عمر از آن فرار کرده یکی است، تاثیر زیادی روی او می‌گذارد. اینکه بفهمد زندان نه مکان، بلکه ذهنیت است.

        

          اولش فقط جذب عنوان کتاب شدم، به قول دوستی کتاب درباره «کتاب» قطعا برای ما کتابدوستا جذابیت داره، اما بعد کم کم سوژه‌ی ناب داستان من رو با خودش همراه کرد و طوری عاشقش شدم که قبل از تموم شدنش برای چند نفر تعریفش کردم و ذوقم برای حرف زدن راجع بهش رو خاموش نکردم.
شخصیت اصلی داستان دختری به نام «نورا»ست که تصمیم به خودکشی می‌گیره و قبل از اینکه دنیا رو ترک کنه وارد کتابخانه نیمه شب میشه و بهش این فرصت داده میشه تا هزاران هزار زندگی و سرنوشت احتمالیش رو تجربه و زندگی کنه.
گرچه تا همین‌جای موضوع هم حسابی جذابیت داره ولی   تجربیات نورا و حرف‌های «خانم اِلم» واقعا نقطه عطف داستان هستند.
اکثر ما جایی از زندگی احساس کردیم که اگه انتخاب دیگه‌ای می‌کردیم شاید زندگی بهتری داشتیم. خوندن این کتاب رو به همه‌ی اونایی که حتی یکبار این احساس رو تجربه کردن به شدت پیشنهاد می‌کنم.
تنها نکته‌ی منفی که از داستان میشه پیدا کرد گرایش انحرافی برادر نورا و تلاش نویسنده برای طبیعی و عادی نشون دادن این گرایش بود.
        

          دو سال پیش این کتاب رو زمانی که افسردگی داشتم خوندم و تاثیر داشت برای من 
واقعا با کارکتر کتاب همزاد پنداری میکردم و درکش میکردم 
کتاب مفیدی هست بخصوص برای افرادی که احساس افسردگی میکنن
        

          عالی بود...جزء کتابهایی که دوست دارم بارها بخونم ...
داستان ساده و تا حدی کلیشه بود ولی چیزی که منو جذب کناب کرد قلم متفاوت نادر ابراهیمی و نگارش خاصش بود .
        

          جستارها، هر کدام آدم را پرتاب می‌کند به مختصاتی ناآشنا، بدون اینکه درگیر جزئیات گردشگرانه‌ی رایج در سفرنامه‌ها شوی. البته که مخاطب باید در اصل با این نوع روایت همراه باشد و بتواند خود را در دریچه دید نویسنده قرار دهد، و البته تواضع نویسنده  این کار را دلپذیرتر می‌کند. 
شخصاً دوست داشتم بعضی جستارها طولانی‌تر می‌بودند؛ مثلاً روایت بامیان در ذهنم ناقص نقش بست و بعداً که متن کامل‌تر را در وبسایت شخصی نویسنده خواندم، فکر کردم شاید نیازی به این حد از ویرایش و بریدن متن در کتاب نبوده است.
بعضی نظرات را که در اینجا خواندم از رویکرد قیم‌مآبانه‌ی بعضی مخاطبان کتاب شگفت‌زده شدم. نشر اطراف طیف وسیعی از خوانندگان را با خود همراه کرده، از این بین اما فقط «انقلابی‌ها» به خود اجازه می‌دهند که اطراف را منحرف‌شده از مسیر(!) بدانند، سبک مورد پسند خود را شبیه هزار عرصه‌ی دیگر تحمیل کنند و شاکی باشند که این کتاب چرا ممیزی نشده! اگر اطراف در جایی ایستاده که تن به سلیقه‌ی انحصارطلب و ناسیونالیسم دینيِ موجود در این نظرات نداده، مایه‌ی افتخار است؛ و امیدوارم کسانی که از جستارها، «خودتحقیری ملی» برداشت می‌کنند و دلخورند که چرا درباره «مقدسات دینی» با آب و تاب بیشتری نوشته نشده، روزی از جهان کوچک و بسته‌ی خود بیرون بیایند.
        

          خیلی جذاب و روون بود...خیلی چیزها میشد ازش یاد گرفت و من ازش لذت بردم...