امام صادق علیه السلام فرمودند: أغلقوا أبواب المعصیة بالاستعاذة، وافتحوا أبواب الطاعة بالتسمیة؛ [۱] درهای گناه را با پناه بردن به خدا و گفتن «أعوذ بالله» ببندید، و درهای طاعت را با بردن نام خدا، باز کنید. ---------- [۱]: الدعوات، ص ۵۲، ح ۱۳۰؛ بحار الأنوار، ج ۹۳، ص ۳۱۳، ح ۱۷.

امام صادق علیه السلام فرمودند: من روی علی مؤمن روایة یرید بها شینه و هدم مروءته لیسقط من أعین الناس أخرجه الله من ولایته إلی ولایة الشیطان فلا یقبله الشیطان؛ [۱] هرکس علیه یک مؤمن مطلبی نقل کند که بخواهد با آن او را بدنام سازد و شخصیتش را از بین ببرد، تا بدین سبب از چشم مردم بیفتد، خداوند او را از ولایت خود به سوی ولایت شیطان اخراج کند. و شیطان هم او را نمی پذیرد. ---------- [۱]: الکافی، ج ۲، ص ۳۵۸؛ بحار الأنوار، ج ۷۵، ص ۲۵۴، ح ۳۶.

شاخص انسانیت دو چیز است: تکامل روحی و اراده آزاد که این هر دو تنها در عبودیت خدا حاصل می آید و لاغیر. وقتی شما انگیزه الهی را در کار داخل کنید، بلافاصله کار به وسیله ای برای رشد و تعالی انسانی تبدیل می شود و وجود انگیزه، فی نفسه کا را تابع اراده و انتخاب انسان می‌گرداند. بالعکس، انسانی که ناچار باشد بدون انگیزه الهی و صرفا برای تامین معاش کار کند، بنده معاش است و بندگی معاش با اراده آزاد منافات دارد. تنها بنده خداست که از همه تعلقات آزاد است و اراده اش را هیچ چیز جز حق محدود نمی کند.

امیر المؤمنین علیه السلام فرمودند: ترک الذنب أهون من طلب التوبة؛ [۱] گناه نکردن آسان تر از توبه کردن است. ---------- [۱]: الکافی، ج ۸ ص ۳۸۵.

رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: من قارف ذنباً فارقه عقل لا یرجع إلیه أبداً؛ [۱] هرکس گناهی را مرتکب شود، عقلی از او جدا شود که دیگر هرگز به او باز نگردد. ---------- [۱]: المحجة البیضاء، ج ۸ ص ۱۶۰.