شاید اگر خیلی از وابستگی ها و نظرات دیگران روی زندگیمون نبود هر کدوم از ما میتونستیم مثل لاری زندگی کنیم. آزاد و مستقل بدون هیچ پایبندی به شخص یا حتی فرهنگ و کشور خاصی .البته که در قرن حاضر مهاجرت و اینطور آزادانه جابجا شدن و لاری گونه زندگی کردن به مراتب سخت تره ولی میتونم مثل یه ارزو بهش نگاه کنم و بگم خوش بحالت لاری که انقدر ازادی و ...
داستان میتونست کوتاه تر باشه و سلیقه "شخصی" من توصیف های زیاد از مکان و زندگی های مجلل در داستان های کلاسیک رو نمیپسنده اما موآم لحنی جذاب داره که اونقدرهام خسته ات نمیکنه.
      

        و هیچ کدام از ما نه فرشته هستیم نه قدیس..کتابی روان و خوانا که از همون جمله های ابتدایی جذبت میکنه و اخر با پایانی باز تموم میشه . کریستیانا زنی معمولی در استانه پیری ، با عشق ۱۵ سال کوچیکتر از خودش و فرزندی درگیر مواد مخدر و شوهری که دائما او را با لقب سابق خطاب میکنه. افسرده است و به دنبال معنای عشق و زندگی.. در کنار اینها ایوان کلیما خیلی خوب از تاریخ و فضای جنگ جهانی دوم و آرمان های پوچ حرف میزنه و همچنین صدماتی که هر کس میتونه خواسته یا ناخواسته به خود و خانوادش وارد کنه که هر کدوم ازین صدمات مثل یک کنش و واکنش هستن و این تویی که تصمیم میگیری در مقابل صدمه‌ای که خورده ای ببخشی یا صدمه بزنی..