آیت الله العظمی سید علی حسینی سیستانی (زاده ۱۳۰۹ش/۱۳۴۹ق) از مراجع تقلید شیعیان و استاد درس خارج فقه و اصول در نجف است. تحصیلات حوزوی را در مشهد، قم و نجف آموخت و در درس سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، آیت‌الله بروجردی و آیت‌الله خویی حاضر شد. او پس از درگذشت آیت‌الله خویی در سال ۱۴۱۳ قمری به مرجعیت رسید و در جریان تغییر نظام و تصویب قانون اساسی جدید عراق پس از صدام حسین، نقش جدی ایفا کرد.

فتوای جهاد علیه داعش:
سیستانی در جریان حمله گروه داعش به عراق و پیشروی آنان به سمت مرکز و جنوب عراق، دفاع از کشور را واجب کفایی خواند. بسیاری از مراکز علمی و آموزشی، کتابخانه‌ها و مراکز خدمات اجتماعی در نقاط مختلف جهان از جمله ایران، ترکیه، عراق، بریتانیا و لبنان، با مدیریت دفتر آیت‌الله سیستانی راه‌اندازی شده است.

اجازه اجتهاد:
سید علی سیستانی در سال ۱۳۸۰ قمری، در ۳۱ سالگی، از دو استاد خود آیت‌الله خویی و حسین حلی، اجازه اجتهاد مطلق دریافت کرد. او تنها کسی بود که از شیخ حسین حلی، اجازه اجتهاد مطلق دریافت کرد.[۵] آقابزرگ تهرانی هم در نوشته‌ای در سال ۱۳۸۰ قمری، توانمندی سید علی سیستانی در علم رجال و حدیث را گواهی کرده است.

مرجعیت:
با درگذشت آیت‌الله خوئی در ۸ صفر ۱۴۱۳ هجری قمری، گروهی از علما به‌خصوص آیت‌الله سیدعلی بهشتی و آیت‌الله شیخ مرتضی بروجردی، فضلا و مردم را به تقلید از آیت‌الله سیستانی ارجاع دادند و در پی آن بسیاری از مؤمنان در عراق و ایران و کشورهای خلیج فارس و پاکستان و هندوستان به تقلید از او روی آوردند.
با رحلت آیت‌الله سید عبدالاعلی سبزواری در ۲۷ صفر ۱۴۱۴هجری نیز، بیشتر مقلّدانش نیز به او رجوع کردند.
پس از ارتحال آیت‌الله سید محمدرضا گلپایگانی در ۲۴ جمادی الثانی ۱۴۱۴ هجری، تقلید از آیت‌الله سیستانی شتاب بیشتری پیدا کرد و بیشتر مؤمنان در عراق و احساء و قطیف و ایران و لبنان و کشورهای خلیج فارس و پاکستان و هندوستان و مسلمانان مهاجر در اروپا و آمریکای شمالی و جنوبی و استرالیا و دیگران به تقلید از او روی آوردند.

حفظ وحدت با اهل سنت:
به گزارش خبرگزاری حوزه آیت‌الله سیستانی در سال ۲۰۰۷ میلادی که عراق در اوج اختلافات مذهبی بود، ضمن پیامی چنین گفت:«هیچ اختلاف واقعی میان شیعیان و سنی‎ها وجود ندارد و بنده خادم همه عراقی‎ها هستم. بنده همه مردم را دوست دارم، دین اسلام دین محبت است و از اینکه دشمنان توانستند میان مذاهب اسلامی تفرقه بیندازند شگفت زده‌‎ام. شیعیان باید پیش از اهل تسنن به دفاع از حقوق اجتماعی و سیاسی سنی‎‌ها بپردازند. گفتمان ما بر دعوت به وحدت استوار است و بنده بارها گفته و باز هم می‌گویم که نگویید سنی‎‌ها برادرانمان هستند بلکه آنها نفس و جان ما هستند. من به خطبه‎‌های نماز جمعه اهل سنت بیشتر از خطبه‎‌های شیعیان گوش می‌دهم. هیچ تفاوتی میان شهروند عرب و کرد وجود ندارد، اظهار داشت: بنده در پژوهش‌‎های فقهی از فتوای اهل سنت یاد می‌کنم، ما در کعبه و نماز و روزه متحد هستیم. زمانی که سنّی‎‌ها در دوران دیکتاتوری به من می‌‎گفتند که شیعه شده‌‎اند علت تشیع را از آنان می‌پرسیدم که تاکید می‌کردند ولایت اهل بیت(ع) را پذیرفته‌‎اند. من به آنها می‎‌گفتم که علمای سنی از ولایت اهل بیت(ع) دفاع کرده‌‎اند.»