کتاب به رابطه عاطفی پدر فرزندی می پردازد،که اتفاقاتی کوچک غیر قابل اهمیت از دید پدر شکافی عمیق بین پدر و فرزند ایجاد میکنه،که حتی با گذر سالها اونها پر نمیشن 
داستان ساده بود ادبیات ایران برام دوس داشتنی تره 
چون حتی با وجود فضا سازی های ضعیف، انگار نزدیک و قابل لمس اند برام.
        

          کتاب خوبیه برای کسایی که فکر میکنن پر مشغله بودن هنر و یا کارهای انجام نداده در زندگی روی شونه هاشون سنگینی میکنه... 
        

          آن هنگام که خریت جای انسانیت را می‌گیرد انسان از مقام خلیفة الله به مقام قاطریت تنزل پیدا میکند و میشود همان قاطر چاکر و دربند شیطان!...میشود همان قابیل روزگاران هابیل!...
و آن هنگام که جاهلیت جای عقلانیت را بگیرد ؛ باطل جای حق را گرفته و معاویه میشود امیرالمومنین و علی میشود مرتد!
حقیقت آن است که با خواندن تاریخ آن هم در قالب ادبیات از آدم بودن خود پشیمان میشوم!...نه نه اشتباه نکنید از هم نوع برخی آدمیزاد ها بودن پشیمان میشوم!
اگر انسانیت آن است که یزید و مسرف بن عقبه مصداق هایش باشند عطایش را به لقایش می‌بخشم!
پ.ن: جدای از اینکه به شدت شاهکاره این اثر آدم از حیوان بودن برخی آدم ها در طول تاریخ انگشت حیرت بر دهان می‌گذاره!!🚶🏻‍♀️💔