مایی که گنجینه قلبمان پر از آرزو های بزرگ و کوچک بود، دیگر آرزویی نداریم یا حتی شاید خوشی های زندگی را به کلی فراموش کرده ایم...
آرام آرام در لابه‌لای امواج زندگی غرق شدیم و تنها دست و پا زدیم برای زنده ماندن نه زندگی کردن:)