زمانی که انسان متوجه میشود که این سرنوشت اوست که باید رنج بکشد،ناچار خواهد شد تا رنج هایش را به عنوان وظیفه‌ی خود، وظیفه‌ی منحصربفرد خود،بپذیرد؛در نتیجه این حقیقت را تایید خواهد کرد که حتی در رنج کشیدن نیز در جهان تنها و منحصربفرد است.هیچکس نمیتواند او را از رنج های خویش رها کند یا به جای او درد بکشد.این فرصت منحصربفرد او در مسیری است که باید مسئولیت خویش را تنها خودش بر عهده بگیرد و به انجام برساند.