درکل کتاب خوبی بود و نکات خیلی جالبی داشت. منتها نگاه صفر و صدی نویسنده یک مقداری برام اذیت کننده بود جوری که انگار همه‌ی کیس‌هارو با یک عینک میبینه و برای همه یک نسخه واحد داره. 
دوست داشتم کتاب به اثرات طولانی مدت مواجهه افراد با احساسشون و ترک والدین بیشتر می‌پرداخت که این اقدام چه تاثیری  توی ثبات نسبی شخصیت و احساسات فرد داره. 
      

        هر روایتش می‌نشست به جونم و با هر کدوم زندگی می‌کردم. بعضی‌هاشون رو درک می‌کردم و خیلی منم همینطور بودم.
به فکر فرو بردتم. چیزای جدید یاد گرفتم و میخوام تلاش کنم آموخته‌های جدیدم رو توی زندگی پیاده کنم.
اینکه هر آدمی روایت خودش رو داشت باعث میشد با عینک اون به ماجرا نگاه کنم و چقدر امام حسین هرکس متفاوته...