و من دوستت دارم یک داستان کوتاه از فردریک بکمن است.
موضوع متفاوت، پرداخت جالب و سبک نوشتاری نویسنده و تعابیری که استفاده کرده باعث شد از خوندن این کتاب واقعا لذت ببرم. قطعا در یک داستان کوتاه به اندازه‌ی رمان نباید دنبال شخصیت پردازی گشت اما با این حال به نظرم در شخصیت پردازی هم خیلی موفق عمل شده بود.
من این کتاب رو به خصوص برای جملات کوتاهی که در روند روایت نوشته شده بود و وادارت میکرد بهشون فکر کنی دوست داشتم و فکر میکنم تجربه‌ی خوندنش میتونه جالب باشه.
فکر کردن به ردپاها میتونه اندازه‌ی فکر کردن به آینده و مرگ مهم باشه!
        

          نمیدونم به چه چشمی بهش نگاه کنم برای من محتوای کل اش خوب نبود شاید برای بقیه مورد پسند واقع بشه اما در خود کتاب یه سری جاها بودن که میشد گفت قابل تامل هست . اما هنوز از خودم میپرسم چرا یهو واقعا اینو دانلود کردم خوندم :/
        

          نمی‌دونم از این شماره ناداستان چه توقعی داشتم، با پیش فرض خاصی سراغش نرفتم. طبق سخن سردبیر قرار بوده به وجهه قهرمانی زن‌ها بپردازن. به نظرم به هدفشون رسیدن. کنار هر روایتی که از قوی بودن زن‌ها گفته می‌شد، از سنگ‌های جلو پای هر زنم گفته شده بود.
به طور کلی از مطالب تالیفی بیشتر از مطالب ترجمه شده خوشم اومد و بهتر تونستم باهاشون ارتباط برقرار کنم. انگار زن‌های دیگه دنیا، تفکراتشون از جنس من نبود.
"روایت های کهن" خیلی کم حجم بود. این نشون میده چقدر نقش زن توی گذشته کمرنگ بوده و الان چقدر پیشرفت کردیم 🥲

روایت هایی که دوست داشتم:
- هزار دل به یکی تار مو؛ سحر سخایی
- فیل پیری که دنبال آب بود؛ مکرمه شوشتری
- تبعیدی کوچه‌مردها؛ سید احسان عمادی
- کوچکترین زن دنیا؛ لیا پرپرا