او می‌گفت اگر درخت، در مقابل سرمای زمستان تاب بیاورد، زنده خواهد ماند و روزی دوباره شکوفه خواهد کرد.

خودش را از گوسفند‌هایی که درخت‌هایش را به خطر می‌انداختند، خلاص کرده بود. او به من گفت هیچ‌وقت نگران جنگ نبوده است؛ که البته من این حرف او را کاملا تایید می‌کنم. او به طور تزلزل‌ناپذیری به کاشتن ادامه داده بود. بنابراین، بلوط‌های سال ۱۹۱۰ ده ساله شده بودند. چشم‌انداز باشکوهی بود.