عالی بود...خصوصا برای حال و هوای شب‌های قدر
متن لطیف و کوتاه
تأمل برانگیز 
      

        چه‌قدر خوب است فردا روز جدیدی است و هیچ اشتباهی در آن رخ نداده است.
آنی، دختری موقرمز و کک‌مکی است که کودکی را در یتیم‌خانه گذرانده و سبب تقویت قوه تخیل او شده است. او به اشتباه به گرین‌گیبلز آمده و این اشتباه مسیر زندگی او را تغییر و باعث ایجاد علاقه ماریلا و متیو کاتبرت به او می‌شود که در نتیجه سبب ماندگاری او در اونلی می‌شود. مجموعه آنی‌شرلی داستان پرماجرا و لطیف زندگی آنی است که از نوجوانی او آغاز، جوانی و شور آن را نمایش و به بزرگسالی ختم می‌شود. آنی که روحیه لطیفی دارد، در هرکجا که پا می‌گذارد علاقه اطرافیان را جذب و قلب‌های سخت را نرم می‌کند. در جلدهای آخر ماجرای کودکان شیرین آنی روایت می‌شود که هرکدام گوشه‌ای از خصوصیات رفتاری یا ظاهری او را دارند و نویسنده تا بزرگسالی آن‌ها را به تصویر می‌کشد و من را از کودکی آنی و کودکانش تا بزرگسالی‌شان همراه می‌کند.
      

        آدم اگر نداند کجا بوده، هیچ‌وقت به جایی که می‌خواهد نمی‌رسد.
آلبی، هیچ‌وقت باهوش‌ترین یا قدبلندترین یا بااستعدادترین نبوده؛ همه چیز او همیشه «تقریبا» بوده است. سرآغاز داستان با آمدن پرستاری برای رسیدگی به دروس آلبی، به‌نام کالیستا است. کالیستا به آلبی نشان می‌دهد همیشه معمولی بودن بد نیست. او با نقاشی و تقویت مهارت‌های هنری آلبی، به او می‌فهماند که مهربانی بسیار بهتر از هرچیز دیگری ا‌ست و خودش یک ابرقدرت است. کالیستا می‌گوید لازم نیست او همیشه همه چیز را بداند.
کتاب «مطلقا تقریبا» در عین نداشتن فراز و نشیب زیاد و ماجراجویی، جذاب و دلنشین است و دیدگاه‌ام را نسبت به افراد اطرافم متفاوت کرد.
در پایان کالیستا تاثیری شگفت ‌انگیز در ذهن و رفتار آلبی می‌گذارد و کتاب با جمله آلبی به‌پایان می‌رسد: فکر می‌کنم می‌دانم که شاید، گاهی، قطعا، از ارزش‌های خودم باخبرم. می‌دانم چه ارزش‌هایی دارم. مطلقا تقریبا می‌دانم. خیلی چیزها هست که می‌دانم.
      

        ماجراجویی میتواند امتحان کردن یک طعم جدید بستنی باشد یا ماجراجویی قمر! 
قمر، شخصیت اصلی کتاب سفر به سرزمین‌های غریب است که ماجرایی هیجان انگیز را پشت سر می‌گذارد. ماجرایی که از روستایی دورافتاده در فلسطین آغاز می‌شود. اولین نکته‌ای که توجه‌ام را جلب کرد آغاز داستان با گره خوردن آن با قصه‌ای دیگر بود؛ قصه پیدا شدن دست نوشته‌های زندگی قمر زیر خاک طنجه. داستان قمر در عین تخیلی فانتزی بودن باورپذیر است و من را وارد روند کتاب می‌کند و نمی‌توانم صفحه و یا حتی کلمه بعد را تصور کنم. کتاب همراه با نثری ادبی روان و خوانا است و در عین شرقی بودن، برخلاف تصورم داستان جذاب و گیرایی دارد.
پایان داستان به طور متناسبی خوب و خوشایند بود و با جمله احمد همسر قمر به پایان رسید: معنای آرامش مرگ نیست. آرامش شکل دیگری از ماجراجویی است. زندگی همیشه جریان دارد تا وقتی به کمال برسی.