کتاب عجیبی بود. شاید باید با ترجمه‌ی جدیدش خونده بشه. من ترجمه‌ی صادق هدایت رو خوندم و خب جاهایی مشکل داشت.
داستان مردی که صبح از خواب بیدار میشه و با تغییری عجیب توی ظاهرش مواجهه میشه. تغییری که کل زندگیش رو به هم می ریزه. مشخصا مشکلات زیادی براش به وجود میاد. در کل کتاب زیاد جذاب نیست. علت این تغییر معلوم نیست. حتی اشاره ای هم نمیشه. خیلی سردرگم کننده بود.
من در کل خوشم نیومد.
        

          خیلی کتاب جالبی بود
داستان هرچی جلو میرفت بیشتر ب فکرفرومیرفتم و روندش برام غم انگیز بود
        

          کتابی تامل برانگیز، پر از امیدواری ولی غمگین...
اما یک شاهکار که حتما باید خونده بشه.
اگه سطح زبان بالایی دارید پیشنهاد میکنم زبان اصلیش بخونید چون ترجمه شدش سانسور شده.
        

          داستان خوب شروع شد و طرح کلی داستان جالب بود. 
اما ماجراهایی که در میانه کتاب اتفاق افتاد من رو به عنوان یه خواننده جذب نکرد اما به هر حال کتاب رو تا انتها ادامه دادم و خوندم. پایان نسبتا خوبی هم داشت اما چون متن ترجمه شده رو خوندم احساس میکنم که تا حد زیادی سانسور شده بود و این موضوع باعث شده بود که داستان از موضوع اصلی جدا بشه.
        

          به نسبت همتای ترکیه ای؛ این کتاب زیباتر و جذاب تر است. منابع به نسبت ملت عشق شافاک دقیق تر و محکم ترند و البته که نویسنده هم با استفاده از خلاقیت و دانسته هایش کتاب را جالب تر کرده. توصیفات نویسنده دقیقند و محیط راحت قابل تصور است؛ شخصیت ها جالبند و بهشان خوب پرداخته شده؛ هر چند که در داستان شمس و مولانا هیچ کس به اندازه خودشان قادر به تعریف خودشان نیست. اما واقعا به خواندنش می ارزد!:)
        

          یک ژانری توی ذهنم هست به اسم ژانر جوجو مویز! عاشقانه، زرد، در عین حال جالب و پر کشش، کم‌محتوا و ... . این از اون کتاباست. هر چند حرف جدی داره درباره آسیب های زندگی مشترک. 
«ما تمامش می‌کنیم» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/42368
        

          لیلی بلوم که تو یه شرکت بازاریابی توی بوستون کار می کنه، یه شب اتفاقی با رایل کینکید که یه جراح مغز و اعصابه آشنا میشه... لیلی که توی زندگی والدینش شاهد خشونت پدرش نسبت به مادرش بوده حالا دنبال یه رابطه پایدار و آرومه ولی رایل خودشو مرد زندگی و ازدواج نمی دونه... از طرفی اتلس عشق دوره نوجوونی لیلی هم سرو کله اش پیدا میشه و اوضاع زندگی لیلی برخلاف تصورش تغییر میکنه.
داستان در مورد شجاعته، شجاعت گرفتن تصمیمات مهم، شجاعت قبول واقعیات و مسئولیت های زندگی.

کتاب بدی نبود ولی کامل بودن همه چیز شخصیت های داستان یکم یه جوری بود.... مثلا لیلی انقد خوب و زیبا بود که تقریبا همه عاشقش میشدن یا رایل و اتلس علاوه بر موقعیت عالیشون از لحاظ ظاهری هم عالی بودن، حتی مارشال با اون درآمد نجومیش مستثنی نبود... یاد این رمان های اینترنتی خودمون میفتادم که پسرا پولدارن... .
ترجمه کتاب هم خوب بود و هم روون...
        

          کتاب حاضر رمانی‌ست درباره یک زن آمریکایی خانه‌دار با زندگی‌ای راکد و تکراری، که روزی با یک رمان درباره زندگی شمس و مولانا مواجه می‌شود و آن را می‌خواند و با نویسنده رمان ارتباط برقرار می‌کند و در اثر خواندنش و صحبت با نویسنده متحول می‌شود و مسیر جدیدی پیش می‌گیرد. مشخصا داستان دو لایه دارد، لایه اول، داستان زن خانه‌داری به نام اللا است و لایه دوم، داستانی در لایه اول است، داستان شمس و مولانا. داستان لایه اول یک داستانِ با تسامح بسیار، خوب است، گرچه چیز جدیدی نیست، کمی کلیشه‌ای شاید باشد و ویژگی چندان مثبتی ندارد. اگر نویسنده، فقط داستان لایه اول را نوشته بود و منتشر کرده بود، رمانی بهتر از آنچه امروز به عنوان "ملت عشق" می‌شناسیم، می‌شد. اللا تفریح‌اش آشپزی است، تنها دغدغه‌اش بچه‌هایش هستند و شوهری ثروتمند که آشکارا به او خیانت می‌کند و در این بین، با یک عارفِ صوفی مسلک آشنا می‌شود و این آغازی می‌شود برای شورش بر زندگی کنونی  و شروع زندگی‌ای جدید. خب، این شد داستانی کوتاه و متوسط. اما داستان لایه دوم که اضافه می‌شود همه چیز را خراب می‌کند. 

بحث مفصلی‌ست که آیا روایت کتاب از شمس و مولانا منطبق بر تاریخ هست یا نه، و اگر نیست آیا این یک نقطه ضعف است؟ و این که آیا نویسنده آن چیزی که به عنوان عرفان و تصوف معرفی می‌کند واقعا عرفان و تصوف است؟ قضاوت را به خواننده واگذار می‌کنم. اما مستقل از این اشکالات احتمالی، بزرگترین اشکال رمان، شخصیت شمس تبریزی‌ست. 

شمس از آن تیپ کاراکترهای آشوب‌گر است، کاراکتری که در قالبی نمی‌گنجد، همه چیز را به هم می‌ریزد و بر خلاف عرف عمل می‌کند و این کار را آگاهانه انجام می‌دهد و درست می‌داند. کاراکترهای آشوب‌گر قوانین جامعه را به رسمیت نمی‌شناسند و هیچ چیز به جز ارزش‌های خودشان را شایسته احترام نمی‌دانند. شاید با خود بگویید هر شخصیت منفی‌ای، یک کاراکتر آشوبگر است، اما چنین نیست. شخصیت دون کارلئونه در پدرخوانده شخصیتی قانون‌شکن و منفی‌ست، او مجرم است، اما آشوبگر نیست. او ظاهر را حفظ می‌کند، در خفا به جرم می‌پردازد، و قوانین بازی مافیای آمریکا را کامل به رسمیت می‌شناسد و داخل این قوانین می‌گنجد. شخصیت آشوبگر واقعی جوکر است، که حتی قوانین مافیا را هم به رسمیت نمی‌شناسد و یک قانون و هدف دارد و آن هم آشوب‌گری حداکثری‌ست. اما همه آشوب‌گرها بد نیستند، سقراط یک کاراکتر آشوب‌گر خوب است. نویسنده می‌خواهد شمس یک کاراکتر آشوبگرِ خوب باشد. 

جوکر چرا شخصیت محبوبی‌ست و به خوبی پرداخته شده؟ زیرا آن کاری که باید انجام دهد، افشارگسیخته بودن و ایجاد هرج و مرج را به بهترین نحو به سرانجام می‌رساند. اما یک کاراکتر آشوبگر خوب نمی‌تواند چنین باشد، خواننده باید با وی همدردی کند و نتیجتا تنها ایجاد هرج و مرج نمی‌تواند کارنامه چنین شخصیتی باشد. فی‌المثل کاراکتر سقراط چرا به خوبی پرداخته شده؟ زیرا سقراط رسوم و پیشفرض‌های اجتماعی را با استدلالات مفصل خود زیرسوال می‌برد و دیالکتیک رسالات افلاطون به زیبایی نوشته شده و خواننده را با دلایل سقراط همراه می‌کند. اما شمس این گونه نیست. شما در یک درگیری شمس با کاراکتر رقیبش، با شمس همراهی نمی‌کنید، احساس نمی‌کنید که شمس، گرچه مردی نامتعارف و خلاف عرف است، دارد کار درست را انجام می‌دهد. شما به پسر مولانا حق خواهید داد، که چنین متنفر از شمس باشد، هنگامی که این پیرمرد کل آرزوها و رویاهای این جوان را بر باد فنا می‌دهد... شاید بگویید که شمس که فیلسوف نیست که با استدلالاتش ما را اقناع و همراه کند، اما خب ابزار شمس برای برانگیختن همدردی چیست؟ زیبایی عرفان و تصوف‌اش است دیگر، درست است؟ اما آیا شمس پرده از لطافت‌ها و زیبایی‌های عرفان برمی‌دارد؟ آیا شمس کاراکتری لطیف، مهربان یا فداکار است؟ آیا باعث همدردی می‌شود؟! شمس زندگی دختر مولانا را به نابودی کشید. شمس هیچ یک از وجوه زیبای عرفان را نمایان نکرد. نتیجتا شخصیت شمس به هیچ عنوان قابل همدردی کردن نیست و صرفا آزاردهنده است. بماند که به گمانم آنچه از عرفان و تصوف نشان داده شد نه تنها غلط بلکه زشت بود.

سخت است بتوان تصور کرد که بدون برند شمس و مولانا این رمان چقدر فروش می‌رفت. و گویا هر کتابی، هرچقدر هم بد، با این برندِ بی‌نظیر و ارزشمند در سراسر جهان خوش‌آوازه خواهد شد، حتی اگر "ملت عشق" باشد!