سووشون: روان و خواندی، جذاب و پُر کشش همراه با کمی شتابِ دل زننده  که شاید می شد  صبورانه تر، لطیف تر  و هیجان افزاتر  برخی صحنه ها را نگاشت  و مخاطب را وادار به هم زیستی با واژه ها و روزگار کرد.