خیلی ایرانیزه بود.🙃
      

        نمایشنامه ای اعتراضی و گویا طنزگونه با محوريت اجرای عدالت!
همواره با خواندن آثاری اینچنینی به این فکر میکنم که خط و مشی سیاسی، اعتقادی و به طور کلی جهان بینی آدم ها در اینکه یک اثر را شاهکار یا فاجعه بدانند بسیار موثر است؛ همسویی یا عدم همسویی شما با نظریه پنهان طرح شده در کتاب در مواجهه با وضعیت جامعه کنونی یا جامعه ی خالق اثر، بسیار موثر در تحسین یا تخریب اثر توسط شماست.
از نظر من اما ورای تاثیر و تاثراتی که توضیح دادم، نمایشنامه ی بدی نبود! همین...
طعنه ای گل‌درشت به فهم و اجرای عدالت، آنقدر گل درشت که فکاهی حاضر در سطور کتاب شما را آنچنان هم به خنده وا نمی‌دارد.
      

        من کتاب رو نخوندم؛ اونو شنیدم و خب این نکته که دوستان میگفتند بعضا رفت و آمد بین شخصیت ها رو متوجه نمیشدند با وجود چند گوینده خانم و آقا، رفع شده بود. (هرچند گویندگی خانم افشار، اصلا مورد پسندم نبود!)
پاورقی های خلاقانه کتاب رو بسیار پسندیدم و برام جالب بود.
در کل کتاب خاصی نبود، محتوای خاص و عجیبی نداشت، ادبیات ویژه ای هم نداشت.
پیشنهادش میکنم؟؟ اووووم اگر هیچ پادکست یا کتاب صوتی دیگری دم دستتان نیست، آره؛ ۴ ساعت بیشتر وقتتان را نمیگیرد.
برای یک عصر تنها که درگیر کارهای خانه اید و ذهنتان حسابی مشغول نظم دادن به ترتیب انجام کارها  هست و نگرانید کاری از قلم نیفتد، مناسب است.
      

        این کتاب رو شروع کردم چون چندماه قبل در بسیاری از همخوانی های کتاب، معرفی میشد، از اونجایی که خط و مشی سیاسی  افراد و  گروه هایی که این کتاب رو معرفی میکردند تاحدودی برام مشخص بود میتونستم حدس بزنم محتوای کتاب چی هست اما باز هم به خاطر تعریف و تجمید زیاد ترغیب شدم مطالعه اش کنم! 
پادآرمان شهری با نمادهای بی شمار که در بخش هایی ناداستان میشد و  فاجعه!
بسیار ملال آور و مطاله اش اتلاف عمر  بود.

      

        سووشون: روان و خواندی، جذاب و پُر کشش همراه با کمی شتابِ دل زننده  که شاید می شد  صبورانه تر، لطیف تر  و هیجان افزاتر  برخی صحنه ها را نگاشت  و مخاطب را وادار به هم زیستی با واژه ها و روزگار کرد.