در اوایل عهد شاه طهماسب (۹۳۰ - ۹۶۲ ق) در آمد و تذکرۀ "روضهٔالسلاطین" و کتاب "صنایع‌الحسن" را ، در صنایع و بدایع شعری ، به‌ نام وی تألیف کرد و پس از درگذشت اتو به دربار جلال‌الدین محمد اکبرشاه رفت و تذکرۀ "جواهرالعجایب" را که قبلاً به‌نام حاجیه ماه بیگم ، همسر میرزا شاه حسین ، تألیف کرده بود با اندک تغییری به ماهم اتکه ، دایه جلال‌الدین اکبرشاه تقدیم کرد. از دیگر آثار وی: دو "دیوان" غزلیات به ‌نام‌های: "بوستان خیال" و "تحفهٔالسلاطین" و کتاب "صنایع‌الحسن" را ، در صنایع و بدایع شعری ، به‌نام وی تألیف کرد و پس از درگذشت او به دربار جلال‌الدین محمد اکبرشاه رفت و تذکرۀ "جواهرالعجایب" را که قبلاً به‌نام حاجیه ماه بیگم ، همسر میرزا شاه حسین ، تألیف کرده بود تا اندک تغییری به ماهم اتکه ، دایه جلال‌الدین اکبرشاه تقدیم کرد. از دیگر آثار وی: دو "دیوان" غزلیات به ‌نام‌های: "بوستان خیال" و "تحفهٔالحبیب"؛ "لطایف‌نامه" ، ترجمه فارسی "مجالس‌النفائس"؛ "جواهرالعجایب" ، در شرح‌حال بیست و پنج تن از زنان سخنگو؛ "هفت کشور" ، در تاریخ و اخلاق و افسانه؛ "روضهٔالسلاطین" ، در ذکر هشتاد نفر از سلاطین و امراء.