شهابالدین یحیی بن حبش سهروردی معروف به شیخ اشراق وشیخ مقتول از فیلسوفان طراز اول جهان اسلام در سده ی ششم هجری است او اندیشمندی خلاق با دیدگاهی جهان شمول و عارفانه ی او بود که شیوه های استدلالی فلسفه را در حوزه ی عرفان به کار گرفت و برای دستیابی به دانش واقعی از همه ی سنت های فکری بشری که تا آن زمان شناخته شده بود بهره برد حاصل تلاش های فکری وی در عمر کوتاه ولی پر بارش عرضه و تبیین نوعی از علم بود که خود آن را علم حضوری نام نهاده است به گفته ی شیخ وی این علم را در حالات روحی خاصی به دست آورده و سپس برای آن مبنایی منطقی و عقلانی است.کوشش سهروردی در این تامل و تحقیق آشتی دادن فلسفه و عرفان بوده و نمره اش ساخت و پرداخت نظامی از تفکر است که در تاریخ فلسفه ی ایرانی اسلامی به حکمت اشراق شهرت یافته است.