این کتاب مروری است بر مقوله قصه خوانی، ابعاد و تطور آن در تاریخ اسلام و ایران که در چهارده فصل سامان یافته است .مولف اذعان می دارد :((جریان قصه  خوانی در اسلام از زمان خلیفه دوم با مقاصد فرهنگی آغاز و در زمان معاویه  با مقاصد سیاسی ادامه یافت .قصه خوانی در اسلام با موافقان و مخالفان بسیاری  همراه بود....قصه خوانی در ایران پیش از اسلام و پس از آن رواج فراوان داشت  و با برخی جریانات نظیر صوفی گری و درویشی آمیخته گردید .در دوره صفوی و با  قدرت یافتن شیعیان، برخورد با قصه خوانان و قصه خوانی آغاز گردید و این برخورد  از سوی محققان و علمایی چون کرکی، میرداماد و مجلسی ادامه یافت))و مخاطبان در  این اثر مباحثی از این دست را مطالعه خواهند کرد :منابع شناخت قصه خوانان،  معنای قصه و پیشینه آن در جاهلیت، رسول خدا(ص) و قصه خوانی، پیدایش قصه خوانی  در میان مسلمانان، خلفا و قصه خوانی، قصه گویی در مصر و شام، قصه خوانی و تصوف،  دیدگاه تابعان و محدثان درباره قصه خوانی، امامان شیعه(ع) و قصه خوانی، احوال  و اطوار و آداب قصه خوانان و قصه خوانی در دوره صفوی .در پایان کتاب سه رساله  درباره ابومسلم و ابومسلم نامه خوانی تشریح شده است .