در نمایش "بانوی سیاه غزل ها"، "شکسپیر" شبی با ورود به دربار در گفت و گو با "الیزابت"، او را الهام بخش نمایش هایش خوانده و این امر را توفیقی می داند که در میان همه ی انسان ها تنها به الیزابت، عطا شده است. او در ادامه از نگارش دو نمایش نامه ی ممتاز درباره ی احوال زنان بلند مرتبه سخن می گوید، که یکی از آن ها پزشکی ماهر و دیگری دختری خیرخواه و نیکوکار است. هم چنین از اقتباس چد افسانه ی عاشقانه سخن می گوید شکسپیر پس از این مقدمه چینی ها از الیزابت می خواهد که دستور دهد تا از محل درآمدهای عمومی، تماشاخانه ای برای اجرای این نمایش نامه ها اختصاص  یابد، اما الیزابت در جواب می گوید تا هنگامی که تمامی کشورهای جهان مسیحیت، حتی بربرهای مسکو و دهکده های ژرمن، برای عامه ی مردم، تماشاخانه راه نیندازند، انگلستان وارد این گونه  بازی ها نخواهد شد. این مجموعه حاوی هفت نمایش نامه ی تک پرده ای از "جورج برنارد شاو" با این عناوین است: دروغ های هنری عاشق؛ خدمات شایان لرد آگوستوس؛ بارقه ی واقعیت؛ اشتیاق، گزش و تحجر یا گاز و ژن مهلک؛ بانوی سیاه  غزل ها؛ آنا جانسکا، شهبانوی بلشویک؛ و مراسم تطهیر بلانکو پوزنت.