نویسنده در این کتاب، از ماهیت و حقیقت تجربه دینی، گوهر عرفان، مکانیزم احساسات و پلورالیسم دینی گفت و گو کرده است .کتاب با آرای "شلایر ماخر " آغاز شده با نقد تجربه دینی خاتمه می پذیرد .از منظر نویسنده، نارسایی های  موجود در الهیات مسیحی و برخی از مضامین کتاب مقدس و تعارض علم و دین  و نیز رفتار آبای کلیسا سبب تردید در ماهیت دین و ابداع رهیافت های جدید  از جمله تجربه دینی شد و آنچه شلایر ماخ بر آن تاکید دارد یعنی اصالت  دادن به تجربه دینی و فرعی دانستن ایمان، اعتقاد و عمل، در تعارض آشکار  با آموزه های قرآن است .نتیجه گیری نهایی نویسنده این است که فرضیه تجربه  دینی درباره قرآن و صادق نیست، زیرا قرآن سرشت زبانی دارد و با ساختار عربی  آن بر پیامبر (ص) نازل شده است .