با خواندن این کتاب فهمیدم که حرف خود را زده ام. درواقع اعتراف کرده ام، خیلی بهتر از خلوت خود، و با دقت و مراقبت بسیار نوشته ام. تبادل افکار شرط لازم هر عشق،  هر دوستی و هر گفت وگوی واقعی است. دو نفر که با هم سخن بگویند می توانند ذهن را بی نهایت پربار کنند و به آن وسعت بخشند. آنچه حاصل وجود خودم است مرا به اندازه ی آنچه از دیگری می آموزم شگفت زده نمی کند.
می دانم که در دنیا کسانی از سرِ کنجکاوی مشتاق اند مرا بیشتر بشناسند. هفتاد سالی می شود، که بدون تلاش زیاد، من نیز برای رسیدن به همین هدف کار کرده ام. به گفته ی والت ویتمن: «فکر می کنم از زندگی واقعی خویش خیلی کم می دانم یا هیچ نمی دانم». ریچارد برگین کمک کرد تا خود را بشناسم.