در روزگاران گذشته، ایران پادشاهی به نام انوشیروان داشت. خداوند بر او دانایی، عدالت، اندیشه    ی عمیق و اخلاقی نیکو داده بود. انوشیروان برای به    دست آوردن علم و دانش بسیار تلاش کرد. تا آنجا که هیچ    یک از پادشاهان پس از او نتوانستند مانند او باشند.روزی به او گفتند: «در سرزمین هندوستان کتابی وجود دارد که از زبان پرندگان و حیوانات و حشرات است. داستان    هایش به پادشاهان در اداره    ی کشور، مهربانی کردن بر مردم و شکست دادن دشمنان کمک می    کند. به    جز فرمانروایان، برای مردم نیز مفید است زیرا در آن از نیکی کردن و دانایی سخن رفته است.»انوشیروان تصمیم گرفت کتاب را ببیند....برشی از متن کتاب