شناخت خصوصیات و مشخصات زبان عرفان موضوع بحث و بررسی کتاب حاضر است. نگارنده در آغاز عرفان را در قلمرو اندیشه مورد پژوهش قرار داده و تجربه عرفانی را از دیدگاه بسیاری از عارفان و حکیمان تشریح کرده و بر این نکته تأکید می‏کند که بیشتر عارفان این نوع تجربه را احساسی و شهودی با رویکرد معرفتی دانسته‏اند که البته تجزیه، تحدید، تردید و تعمیم نمی‏پذیرد، اینها برخی از ویژگی‏های عمده تجربه عرفانی است. وی سپس درباره عرفان در زبان بر پایه نظریه‏های تصویری، تحقیقی و تحلیلی و دیگر نظریه‏های شکل‏گرایانه، تشبیهی و مجازی و انواع دیگری از نظریه‏ها به تفصیل سخن گفته و در خاتمه این مبحث به نظریه‏های عرفانی دیگری چون نظریه جذب، نظریه معقول و محسوس، نظریه ظاهر و باطن، نظریه تجلی و نظریه عالم مثال اشاره می‏نماید. مؤلف فصل دوم را به تشریح ارتباط تنگاتنگ و عمیق عرفان و ادبیات اختصاص داده و از نظریه عالم مثال با عنوان یک نظریه ادبی یاد کرده که در دو شاخه فلسفه عرفانی و عرفان فلسفی کاربرد مفهومی و معنایی وسیعی دارد. سطح تناقضی و پارادوکس در حوزه‏های زبانی، منطقی و خیالی، حسامیزی یا همسان‏سازی حواس پنجگانه، پارادوکس رفتاری و کرداری که به حوزه عرفان عملی مربوط می‏شود، شطح یا گفتار و رفتار متناقض با ظاهر شرع از دیگر مباحثی است که نویسنده آنها را در حوزه عرفان نظری و عملی مورد پژوهش قرار داده و در پایان راجع به تجسیم حسی یا خیالی و نمونه‏های آنها، مناجات، تشبیه و استعاره، تمثیل و نمونه‏های متنوع آن که همه به نوعی و به طریقی در زبان عرفان ظهور و بروز می‏یابد بحث می‏کند.