در جنگ تحمیلی مقاومت هشت سالة ملت ایران در برابر اشغال نظامی بخش های وسیعی از کشور موجب شد تا به تدریج ارتش صدام از خاک ایران به بیرون رانده شود و حتی مناطق مهمی نیز از عراق به تصرف ایرانیان درآید. پس از این مساله و تامین نشدن اهداف دولت های غربی در این منطقه، آمریکایی ها بر آن شدند تا به رشد جنبش های مقاومت داخلی در ایران، از جمله سازمان مجاهدین خلق توجه بیش تری داشته باشند. در کتاب حاضر، به اختصار به سیر تحولات فکری سازمان مجاهدین خلق پرداخته شده و نگارنده دو عامل را که باعث شکست این سازمان شد، بررسی کرده است: یکی سوء استفادة نظریه پردازان نظام های سرمایه داری و مارکسیستی از موسسین این سازمان؛ و دیگری وحدت عملی رهبران سازمان مجاهدین و در راس آن مسعود رجوی با گروه های مارکسیستی بود.