همه ساله ماه محرم با مراسم خاص خود از راه می رسد. مردم بسیاری بر اشک بر حسین (ع) اصرار دارند. اما اگر گمان کنیم که واقعه ی کربلا صرفا داستان مصیبتی است که نسل به نسل بازگو شده، سخت در اشتباه هستیم. امروزه تحریفات بسیاری در زمینه ی این واقعه و مراسم مربوط به آن صورت گرفته اند. بی شک یکی از زیباترین افعال، اشک ریختن بر حسین (ع) و آل او است، اما این اشک باید در حالتی معقول و از عمق جان باشد. چرا که بدون معرفت عمیق و ادراک عقلی، ممکن نیست بتوان به پیچیدگی جریان کربلا دست یافت. نگارنده در جلد دوم از مجموعه ی "تاثیر امام در تعدیل عواطف" واقعه ی کربلا را از دو دیدگاه کلی و ملکوتی تحلیل کرده و سپس تاثیر وهم را در تحریفات عاشورا بررسی می کند و بنابر آن مراتب گریه بر حسین (ع) و علت گریه ها را بیان می کند. وی در ادامه به موضوع معرفت امام، عبودیت، انواع شناخت خداوند، ضرورت نبوت، ولایت و جایگاه ولایت امامان می پردازد. در بخش پایانی کتاب نیز دیدگاه خواجه نصیر الدین طوسی را درباره ی هدف بعثت انبیا بیان می کند.