با گذر حدود 200 سال از تجربة مدرنیته در ایران، یعنی از زمان آشنایی با غرب، هم چنان رابطة سنت و مدرنیته در جامعة ایرانی به عنوان یک مشکل تلقی می شود. ایران امروز دچار دگرگونی های زیادی ناشی از مدرن گرایی و پیامدهای آن در جامعه و سایر نهادهای اجتماعی است و نشانگر آن است که جامعة ایرانی تا حد زیادی در راه تجدد پیش رفته است و برخلاف آن چه که گفته می شود، این تغییرات در حد ظواهر نیست، بلکه ساخت های اساسی نیز در حال تغییرند. از جملة این ساخت ها، دگرگونی خانوادة تهرانی است که در نیم قرن اخیر آرام و کند، اما مستمر و قاطع بوده است. نگارنده در این پژوهش اوضاع و احوال خانوادگی شهر تهران را در یک صد سال اخیر توصیف کرده است. وی نخست نگاهی کلان به تحولات جوامع بشری و تحولات خانواده دارد، سپس پایه های نظری و روش تحقیق را بیان می کند. در ادامه نیز به بیان مقدمه ای تاریخی بر تحولات خانوادة ایرانی می پردازد.