سال‌های ۱۸۵۸م/۱۲۷۲ق و پس از آن، روزگار گسترش و آغاز شکوفایی عکاسی در ایران است.
از همین سال­ها به بعد، بسیاری از کاربردهای سودمند این پدیدهٔ مدرن سدهٔ نوزدهم در ‌ایران شناخته و به‌کار گرفته شد و سرچشمه­‌های برخی جنبه­‌های کاربردی در عکاسی جهان ‌‌و ‌ایران ‌پدیدار ‌شد.
گشایش عکاسخانهٔ سلطنتی در کاخ ‌گلستان و به‌خدمت گرفتن عکاسی برای ثبت تصاویر روزمره، آموزش‌عکاسی در دارالفنون، عکس‌برداری از رویدادها و سفرهای رسمی و غیر‌رسمی شاه و درباریان و همچنین روانه کردن برخی از عکاسان دربار برای تهیهٔ گزارش­‌های تصویری از ولایت­‌های گوناگون ایران، گشایش عکاس‌خانهٔ همگانی در تهران، ترجمه‌ و‌ نگارش کتاب­‌های فنی در زمینۀ آموزش عکاسی، تمایل برخی شاهزادگان و رجال‌ قاجاری به عکاسی، ایجاد بایگانی­‌های تصویری از کارکنان دربار و نظام و به‌خدمت گرفتن عکاسی در دیگر زمینه‌های کاربردی، از جمله مواردی بود که در سال­‌های نخستین و میانی سلطنت ناصرالدین­‌شاه و پس از آن در تاریخ عکاسی ایران رخ داد.