اگرچه بشریت از همان آغاز دوران باستان و همچنین سده های میانه، به ذاتی بودن روح، ایمان داشت، اما در نیمه دوم سده نوزدهم، نوعی روانشناسی بدون روح پیدایش یافت و به سبب نفوذ مادی گرایی علمی، هرآنچه موجودیتش به چشم نمی آمد و لمس نمی شد، وجودش مورد تردید قرار گرفت و یا به عنوان امری فراسوی طبیعت، جنبه خارق العاده و خوفناکی پیدا کرد. البته بی انصافی است اگر فلسفه و علوم طبیعی را مسبب چنین واژگونی کاملی بدانیم. در طول قرن نوزدهم، فراسوی طبیعت بودن روح، بایستی جای خود را به فراسوی طبیعت بودن ماده می داد. کنکاش در حل این واژگونی نامعقول به یاری فلسفه، یک شکست از پیش تعیین شده است. روح در طبقه بندی عقل آدمی نمی گنجد. کتاب حاضر چکیده برداشت ها و کنکاش های کارل گوستاو یونگ است در باب مسئله روح و درک انسان در هویت خویش.