بئاتریس وقتی سروته می شود بهتر فکر می کند. روی شاخه ی درخت ها از زانو آویزان می شود، روی دست هایش می ایستد... برای بئاتریس زینکر، سروته بودن همیشه جواب می دهد. وقتی با دوستش لنی، تصمیم می گیرند که روز اول کلاس سوم مثل هم لباس های نینجایی بپوشند، قطعا سروته بوده اند، اما وقتی بئاتریس سیاه پوش در مدرسه حاضر می شود، لنی با یک دست لباس نوی باحال و یک دوست جدید می رسد. بدتر از آن، انگار او همه چیز را در مورد عملیات فوق سری که نقشه اش را کشیده بودند فراموش کرده.آیا بئاتریس می توانند با فکر کردن سروتهش ماموریت را انجام دهد، دوستی شان را درست کند و همه چیز ختم به خیر شود؟