این جماعت هنری‌ فکر می‌کنند که سامی کیز خیلی رو دارد که با کتانی ساق‌دار به افتتاحیۀ یک نمایشگاه هنری آنچنانی آمده است. اما وقتی او با همین کتانی‌ها به دزدی تکل می‌زند که با یک دستش تفنگی را در هوا تکان می‌دهد و با دست دیگرش مشغول پایین کشیدن نقاشی‌ها از روی دیوار است، آنها مدیون پررویی سامی می‌شوند. یا شاید هم خودشان زیادی پررویند؟!
اما ماجرا فقط این نیست؛ درواقع درست است که سامی جلوی یک مجرم را می‌گیرد، ولی جرم واقعی در این نمایشگاه هنوز کشف نشده است. جرم واقعی زیرکانه‌تر و ماهرانه‌تر از هر چیزی است که سامی تا به‌ حال دیده است. آخر، کی فکرش را می‌کرد که هنر این‌قدر خطرناک باشد؟