امکان مواجهه با غیر، هم به معنای اخلاقی و هم به معنای هرمنوتیکی، شالوده ی اندیشه ی "لویناس" است. لویناس می گوید که فلسفه ی غرب به این که من با چیزی مواجه می شوم که از بنیاد، غیر از من است، عنایت نداشته زیرا همواره جویای آن بوده است که غیر را از آن خود کند و تهدیدی را که غیر، پیش می آورد خنثی سازد. در نزد لویناس، تفسیر، شکلی از مواجهه با غیر است و درست همان طور که متون، پیام های ساده و صریح بیان نمی کنند، مواجهات اخلاقی هم مجموعه ی ثابتی از قواعد را که بر رفتار اخلاقی حاکم شود، به دست نمی دهند. اخلاق از دیدگاه لویناس راهی برای معرفت به درست و نادرست و خیر و شر، پیش پا نمی گذارد: اخلاق به زعم وی، محل تماس با چیزی است که به اساسی ترین صورت در برابر من عرض اندام می کند و از این رهگذر، هویت فرد و رابطه اش با جهان، در معرض تردید قرار می گیرد. پاسخ یا واکنش فرد به این مواجهه، ماهیت اخلاقی وی را مشخص می کند. پس نتایج مواجهات هرمنوتیکی و اخلاقی، از پیش به طور دقیق، رغم نخورده اند. آن ها در خود مواجهه صورت می بندند. آن چه در نوشته های لویناس، بیش از همه به چشم می خورد، تاکید بر اخلاق به عنوان نوعی به پرسش گرفتن سوژه است نه راه حلی برای مسائل او. کتاب حاضر در پنج فصل، به اندیشه های "امانوئل لویناس" ـ از فیلسوفان فرانسوی قرن بیستم ـ اختصاص یافته است. بر این اساس، فصل نخست کتاب به آثار لویناس در زمینه ی پدیدارشناسی که در دهه های سی و چهل منتشر شده، اختصاص یافته است. در فصول دوم و سوم آثار اصلی لویناس یعنی "تمامیت و نامتناهی" و "ماسوای هستی یا فراسوی ذات" بررسی گردیده است. فصل چهارم درباره ی متونی است که لویناس درباره ی مضامین دینی و یهودی نوشته است. فصل پنجم نیز که "لویناس و خوانندگانش" نام دارد، نشان می دهد که چگونه می شود مدل گشودگی یا پذیرندگی متن را درباره ی نوشته های خود لویناس نیز به کاربست.