صد سال از آغاز جنگ همگانی در سال 1914 که بعدها جنگ جهانی اول خوانده شد می گذرد. در طول هر جنگی عده ای پیدا می شوند که خاطرات روزانه خود را از آن روزهای هراس و نابودی می نویسند. کتاب حاضر نیز یکی از این خاطره نویسی هاست. این اثر خاطرات «یرواند اتیان» است که چهار سال تبعید و آوارگی را تجربه کرد. او از معدود نویسندگانی است که توانست از آن کشتار وحشتناک جان سالم به در ببرد. اتیان در این نوشته قصد قهرمان پروری نداشته و به همین دلیل هم خواننده با متنی روبه رو می شود که حس صداقت کلام در سطور کتاب را احساس می کند.