این کتاب داستان یک زندگی است که در نگاه اول سراسر هول و اضطراب به نظر می‌رسد، اما ایمان و یقینی مومنانه، آن را به ساحل امن رسانده است.

شهید «سید علی اندرزگو» در سال 1317 ش، در تهران و در ظهر یکی از روزهای ماه رمضان به دنیا آمد. او که کودکی‌اش در محله شوش پایین خیابان صفاری گذشت از همان ابتدا پُر جنب ‌و‌ جوش و بازیگوش بود. او دوره ابتدایی‌اش را در مدرسه فرخی تهران گذرانده و در نوجوانی به کار در یک نجاری مشغول شد. وی همزمان با کار به تحصیل در مدرسه «هرندی» برای گذراندن دوران طلبگی‌اش پرداخت.

ایشان در روز هجدهم رمضان، با یکی از دوستانش تماس گرفت و به او گفت فردا که مصادف بود با دوم شهریور 1357، برای افطار به منزل او خواهد رفت. اما ساواک از این مکالمه باخبر شد و ماموران نزدیک افطار در محل قرار حاضر شدند و او را محاصره کردند. او که نمی‌خواست زنده به دست ماموران بیفتد به گونه‌ای رفتار کرد که مأموران فکر کنند مسلح است و قصد تیراندازی دارد پس به سوی او شلیک کردند و او در روز نوزدهم رمضان جان باخت. اما پیش از مرگش چند برگ از نوشته‌های محرمانه دفترچه یادداشتش را در دهان گذاشت و فرو داد تا مبادا به دست ساواک بیفتد. ‌